"Ο αφανισμός της Μήλος": μια ανάγνωση

      Το 1969 ο Γιάννης Ρίτσος γράφει την ποιητική σύνθεση «Ο αφανισμός της Μήλος». Πρόκειται για έργο με ανάπτυξη σκηνική, ένα χορικό, οι στίχοι του οποίου κατανέμονται σε «τρεις γριές ξερακιανές, έρημες, δούλες σε ξένο τόπο». Στο εισαγωγικό αφηγηματικό μέρος διαβάζουμε: «Σίγουρα γριές της Μήλος θάναι –κείνες που μας έλεγε ψες-προψές ο γερο-Θουκυδίδης, σαν ήρθε λέει, την τρίτη χρονιά απ’  την Αθήνα με πολλά καράβια ο Φιλοκράτης του Δημέα και ξεθεμέλιωσε το νησί κι έκαψε σπίτια κι εκκλησιές κι έβαλε στο μαχαίρι όλους τους άντρες –γέροντες, νιους και βρέφη, και κουβάλησε σκλάβες τις γυναίκες –γριές και νιόπαντρες, μανάδες, κοριτσόπουλα. […]. Σιγοκουβεντιάζουν σε ξένο χαγιάτι –λίγο λίγο πιο γοργά, πιο ξάστερα –σιγανά πάντα.». Σημειώνεται ότι όπως συμβαίνει και με τα μέλη του χορού μιας αρχαίας τραγωδίας, καμία από τρεις γριές δεν αποτελεί ξεχωριστό χαρακτήρα, στο ποίημα αυτό δεν αναδεικνύεται κάποιο ιδιαίτερο εγώ.

                                                                                                   Πατήστε εδώ, για να συνεχίσετε την ανάγνωση.