Δύο διακρίσεις στο διαγωνισμό για την Ημέρα Ποίησης

     Παγκόσμια ημέρα ποίησης η 21η Μαρτίου. Με την ευκαιρία της επετείου η Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας "Χείλων ο Λακεδαιμόνιος" προκήρυξε διαγωνισμό ποίησης με θέμα "O τόπος μου" για τους μαθητές των δημοτικών και γυμνασίων του νομού μας. Για κάθε τάξη δόθηκαν ένα βραβείο και τρεις έπαινοι.  Από το σχολείο μας συμμετείχαν με ποιήματά τους 15 μαθητές και μαθήτριες της Α΄ και Β΄ τάξης. 

Βραβεύτηκε η μαθήτρια Μαρίλια Φωτοπούλου της Β΄ Γυμνασίου.

Έπαινο έλαβε η μαθήτρια Κυριακή Μηνακάκη της Α΄ Γυμνασίου.

Ακολουθούν  τα ποιήματα των δύο μαθητριών. 

Συγχαρητήρια τόσο στις βραβευθείσες όσο και στα υπόλοιπα παιδιά που συμμετείχαν στο διαγωνισμό!

Ο τόπος μου

Από μια λάμψη ξεχείλισε γάργαρο νερό
Ήτανε του Ευρώτα
Μοίρασε τη ζωή και την έκανε αθάνατη
Από μια λάμψη γεννήθηκαν θεμέλια ακέραια
Που πολλοί τα καταπάτησαν
Μα δεν έπεσαν!
Μα δεν πέφτουν!
Από μια λάμψη ξεφύτρωσε ελιά
Που έγινε μάνα όλων
Και έκανε το χώμα από κάτω της χρυσάφι
Από μια λάμψη υψώθηκαν δυο παλικάρια στιβαρά
Ταΰγετος και Πάρνωνας τα ονόματά τους
Πατέρες κάθε πεδιάδας, κάθε ραχούλας, κάθε χαράδρας
Από μια λάμψη βρέθηκε η μάνα να κρύβει τα δάκρυά
Του αποχωρισμού για το παιδί της,
Πίσω από τις σφιγμένες της γροθιές
Η Σπαρτιάτισσα μάνα ήταν. 

Ποια άλλη;                                                                                                                                         

Από μια λάμψη έζησαν και ξεψύχησαν άνθρωποι
Όχι απλοί άνθρωποι
Άνθρωποι που η ακτινοβολία τους θάμπωσε τον ήλιο
Περίεργο..
Μάλλον  έτσι εξηγείται τελικά..
Η λάμψη αυτή δεν ήταν παρά μόνο
Η αντανάκλαση του ήλιου στην ασπίδα του Λεωνίδα.

Μαρίλια Φωτοπούλου
4^ο Γυμνάσιο Σπάρτης «Γιάννης Ρίτσος»

Ταξιδεύοντας στη Λακωνία

Ελεύθερα στη Σπάρτη περπατώ,

στη νήσο την ξακουστή.

Ολογυρίς πορτοκαλιές και αμπέλια,

πολύχρωμα πουλάκια που πετούν.

Έχω για συντροφιά μου τ’ άλογό μου

και εξερευνούμε την Καστροπολιτεία

περνώντας μέσα από πλακόστρωτα σοκάκια.

Μα ο ήλιος μάς κρατά, δεν μας αφήνει.

Έπειτα πήγαμε στο  φίλο μας,

το  Λεωνίδα, τον ήρωα των Θερμοπυλών.

Μαζί του βγάλαμε αμέτρητες φωτογραφίες

προσφέροντας του ευλαβικά ένα λουλούδι.

Με το καράβι μου έπλευσα

σε ένα μικρό νησί, το Γύθειο.

Εκεί ξαπόστασα  κι απόλαυσα

θαλασσινά  μ’ ένα ποτήρι ούζο.

Τρέχοντας πήγα στη Μονεμβασιά,

για να προλάβω το μοναδικό ηλιοβασίλεμα

και την ωραία θέα.

Χάζευα τ’ αφρισμένα κύματα με δυο γάτες παρέα.

Τι κρίμα πέρασε η ώρα!

Ο ήλιος έδυσε. Πρέπει σπίτι να πάω.

Μα αύριο είναι άλλη μέra

και όλα πάλι απ’ την αρχή !

Ορμάω προς την παραλία

κάνω βουτιά και σε μεγάλο βάθος φτάνω

παίρνω αγκαλιά ένα δελφίνι

και στη μητέρα που έξω με περίμενε γυρνάω.  

Ααα, να, ακούω τη φωνή της!

Πρέπει να φύγω, δελφινάκι μου,

είναι Αύγουστος, μην το ξεχνάς

πρέπει να πάω στο Πανηγύρι,

με περιμένει ο Μυστράς.

Κυριακή Μηνακάκη,

Α΄ Γυμνασίου

4ου Γυμνασίου Σπάρτης «Γιάννης Ρίτσος»